Prolingua

Por Xosé Antón Laxe Martiñán.

Xa non é só Orense ou Sangenjo, ou a enésima versión do que poida vir. O problema da RAE coas linguas baixo administración española diferentes do castelán é xenérico, e o xénerico serve para o que queiramos, coma as citas da Biblia, para un obxectivo e para o contrario.

Advirte a RAE que o significado debe ser escrito en xesto común (é dicir, na lingua común), o da colectividade (española), e invoca altos significados para apropiarse deles. Decátase perfectamente que así só as baixas paixóns encontran alivio. Coma os mercados, a RAE dita a Lei por enriba de fronteiras nas que non cre. Agás a que tolle a independencia deste idioma.  

Configurar sistemas, escoitar, imaxinar, dicir o que funciona, desbotar o que non... Contra a RAE e os labores que se outorga por tras dos marcos dos seus Estatutos, a realidade do noso idioma continúa aí fóra. Perfectamente viva. Mentres, a interpretación política do enésimo asalto nunca alude cualificación moral ou xurídica ningunha. Teima a RAE en que todo é seu.